ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ

Πλακάκια μπάνιου και κουζίνας

Μετά τα πατώματα των δωματίων που καλύφτηκαν με παρκέ, σειρά είχαν το μπάνιο και η κουζίνα. Εδώ έπρεπε να καλυφτούν με πλακάκια, οπότε έπρεπε με κάποιο τρόπο να τα φτιάξω. Μετά από αρκετή σκέψη και ψάξιμο στο ιντερνέτ για ιδέες, προκρίθηκε η ιδέα να τα φτιάξω από ακρυλικό πηλό, αυτόν που στεγνώνει χωρίς ψήσιμο σε 24 ώρες.

Βρήκα λοιπόν στο Πλαίσιο αυτό που ήθελα. Διάλεξα δύο διαφορετικά χρώματα, ήθελα λευκά πλακάκια για το μπάνιο και τερακότα για την κουζίνα.

Σαν σύλληψη, η κατασκευή είναι απλή. Απλώνεις τον πηλό σε μια επίπεδη επιφάνεια, όπως κάνουμε με το φύλλο για τις πίτες. Μόνο που εδώ αντί για ζυμάρι έχουμε πηλό και πρέπει το πάχος να είναι το ίδιο παντού.

Την πρώτη απόπειρα την έκανα με τον λευκό πηλό για τα πλακάκια του μπάνιου. Δοκίμασα πάνω σε επίπεδη πλαστική επιφάνεια με το ξυλίκι που απλώνουν το φύλλο για τις πίτες. Ο πηλός ήθελε πολύ πλάσιμο στην αρχή και φυσικά βρεγμένα χέρια. Το άπλωμα απαιτούσε και αυτό να βρέχω το ξυλίκι, γιατί διαφορετικά κολλούσε πάνω του. Στη συνέχεια, τα φύλλα που άνοιγα, τα μετέφερα πάνω σε ένα φύλλο φελιζόλ για την δεύτερη φάση της επεξεργασίας, τη χάραξη σε καρέ και το κόψιμο.

Mε τη βοήθεια ενός μεταλλικού χάρακα, χάραξα τα κομμάτια σε καρέ των 2,5 cm, αυτό αντιστοιχεί σε κλίμακα 1:20 σε πλάκες των 50Χ50 cm. Επειδή όπως γίνεται αντιληπτό, τα κομμάτια δεν είχαν ομοιογενές σχήμα, ότι περίσσευε, το ξανάπλαθα για να φτιάξω με αυτά κι άλλα φύλλα.

Κατάφερα και έβγαλα ικανή ποσότητα για να στρώσω το μπάνιο αλλά τα παρακάτω προβλήματα με ώθησαν να αλλάξω προσέγγιση για τα πλακάκια της κουζίνας.

Το πάχος δεν ήταν ομοιογενές παντού, έπρεπε να ξαναπλάσω με το ξυλίκι τα δύστροπα αυτά κομμάτια. Το ξυλίκι δεν άφηνε λεία επιφάνεια, έπρεπε με κάποιο τρόπο να την λειάνω και αυτό το κατάφερα με τη βοήθεια του ίδιου του μεταλλικού χάρακα. με λίγο νερό, δούλευα με την πλατεία του μεριά τον πηλό , όπως λειαίνουν οι μαστόροι με το μυστρί το φρέσκο τσιμέντο.

Η δεύτερη προσέγγιση αποδείχτηκε καλύτερη. Πάνω σε μία λεία ξύλινη επιφάνεια, σχημάτισα ένα τετράγωνο τελάρο-καλούπι από ξύλινα πηχάκια πάχους 3 mm. Tο τετράγωνο αυτό είχε διαστάσεις 12.5 Χ 12.5 cm, άρα θα μπορούσα να φτιάξω τη φορά 25 πλακίδια των 2,5 Χ 2,5 cm. Η μία πλευρά του καλουπιού ήταν συρόμενη, έτσι ώστε όταν θα στέγνωνε ο πηλός να μπορώ να αποκολλώ τα κομμάτια από την επιφάνεια. Το άπλωμα του πηλού έγινε πιο γρήγορα και δεν χρειάστηκε το ξυλίκι. Με την βοήθεια του βρεγμένου μεταλλικού χάρακα, άπλωσα και έστρωσα τον πηλό. Τα ξύλινα πηχάκια του τελάρου μου εξασφάλισαν ότι το πάχος θα ήταν το αυτό παντού, δηλαδή 3 mm. Η χάραξη σε καρέ ήταν απλή, βοήθησαν σε αυτό και οι διαγραμμίσεις που είχα χαράξει με λεπτό μαρκαδόρο στο τελάρο εκ των προτέρων. Ένα επί πλέον πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου ήταν η ευκολία με την οποία μπορούσα να διορθώσω τις όποιες ατέλειες στην χάραξη του πηλού. Ο πηλός χρειάστηκε κάτι παραπάνω από 24 ώρες να στεγνώσει, ίσως επειδή η ξύλινη επιφάνεια δεν άφηνε τον πηλό να «αναπνεύσει» Με αυτή την διαδικασία που την έκανα δύο φορές, έβγαλα 50 πλακίδια.

Η τελευταία φάση, ήταν αυτή που έπρεπε να κάνω τα πλακίδια ανθεκτικά. Η λύση ήταν απλή. Αφού τα έτριψα με ψιλό γυαλόχαρτο για να απαλείψω τυχόν γρέζια, τα πέρασα από την πάνω πλευρά με βερνίκι πέτρας ματ. Είχα ένα κουτί στην αποθήκη, όταν κάποτε χρειάστηκε να περάσω με αυτό τα πυρότουβλα του τζακιού. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ ικανοποιητικό. Μόνο το λευκό άλλαξε λίγο σε απόχρωση, αλλά μετά από 48 ώρες, η διαφορά με το αρχικό χρώμα είναι αμελητέα.

Η τοποθέτηση έγινε σχετικά εύκολα. Τα κόλλησα με απλή κλασική κόλλα UHU. Επειδή ο χώρος είναι περιορισμένος, δεν τα κατάφερα απόλυτα στο αλφάδιασμα. Τα κενά μετά τα γέμισα με πηλό Αυτό δημιούργησε ένα καλό αισθητικά αποτέλεσμα.