Ένα τραπέζι βιβλιοθήκης του Gustav Stickley

By Stelios 16th January 2022 Μοντελισμός

Τό πρώτο βήμα είναι να κοπούν τα πρώτα κομμάτια που θα απαρτήσουν τον σκελετό του τραπεζιού. Σε αυτή τη φάση μεγάλη προσοχή δίνεται να κοπούν τα κομμάτια στο σωστό πάχος

Οι τάβλες που θα σχηματίσουν την πάνω επιφάνεια τραπεζιού. Οι πιο λεπτές λωρίδες προορίζονται για τις πλαϊνές κάθετες σανίδες κάτω από την επιφάνεια του τραπεζιού.
Το καψάλισμα του ξύλου από το δισκοπρίονο θα φύγει τρίβοντάς το με γυαλόχαρτο.

Σε όλη σχεδόν την διαδικασία το βασικότερο εργαλείο είναι το παχύμετρο. Με αυτό μόνο είναι δυνατόν να σεβαστούμε τις διαστάσεις και να μήν ξεφύγουμε από την κλίμακα.

Οι τάβλες που θα σχηματίσουν την πάνω επιφάνεια. ‘Οχι όλες, υπάρχουν δύο παραπανω , στην περίπτωση που υπάρξει κάποια αστοχία.

Από εδώ θα κοπούν τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού.

Από δω θα κοπούν τα πάνελ που είναι κα΄τω από την επιφάνεια.

Τα δύο βασικά δοκάρια που θα σχηματίσουν το επάνω παραλληλογραμμο του τραπεζιού.

Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού.

Το κάτω ράφι του τραπεζιού.

Αρχίζει η διαδικασία να δημιουργηθούν τα σημεία ένωσης των ποδιών με τα κάτω οριζόντια δοκάρια. Οι μετρήσεις γίνονται ανά ζεύγη για να ελαχιστοποιηθούν οι αποκλίσεις, που σε αυτές τις διαστάσεις μπορεί να φανούν σημαντικές.

Τα δύο κάτω οριζόντια δοκάρια που θα ενώσουν τα πόδια ανά ζεύγη και παράλληλα θα κρατήσουν το κάτω ράφι.

Προσωρινή αρμολόγηση του κάτω ραφιού με τα οριζόντια δοκάρια. Βασικό μέλημα είναι να μην εμφανίζεται στρέβλωση, δηλαδή τα δύο δοκάρια να εφάπτονται πλήρως στην επιφάνεια.

Στα πόδια ανοίγονται τα ανοίγματα που θα συνδεθούν τα δοκάρια.

Οι μικρές λίμες βοηθούν για το ακριβέστερο άνοιγμα της τρύπας.

το άνοιγμα γίνεται σταδιακά, πρώτα με τρυπανάκι των 2mm και μετά γίνεται το φρεζάρισμα, γα να αποφεχθεί η πιθανότητα να σπάσει το ξύλο.

Προσωρινή αρμολόγηση. Αφού βεβαιωθώ ότι και τα τέσσερα πόδια πατάνε στην επιφάνεια, σημαδεύω τα πόδια με το αντίστοιχο ταίρι τους.

Η πρώτη μορφή του τραπεζιού από άλλη οπτική γωνία.

Η ίδια διαδικασία, αλλά τώρα για τα πάνω δοκάρια.

Τα τέσσερα πόδια έτοιμα να δεχθούν τα πάνω δοκάρια. Φαίνονται και τα σημάδια α και β, που υποδηλούν τα ζευγάρια των ποδιών.

Το τραπέζι αρχίζει να παίρνει μορφή.

Μέσα σε χαραγμένα αυλάκια, τοποθετείται και το πλαϊνο πάνελ.

Το τραπέζι συναρμολογημένο, με τα τρία πάνελ πάνω απο τις δοκούς.

Το μεσαίο διαχωριστικό που ολισθαίνουν τα δύο συρτάρια.

Οι δύο χώροι των συρταριών

Μία απο τις οριζόντιες σανίδες που θα στηρίζουν τα συρτάρια.

Τα δύο οριζόντια εξωτερικά κομμάτια που θα στηρίζουν τα συρτάρια.

Και τα δύο εσωτερικά κομμάτια. Οι χώροι που θα υποδεχτούν τα συρτάρια είναι έτοιμοι.

Συρτάρια. Για τον πάτο χρησιμοποιήθηκε ξύλο οξυάς. Ήταν η μόνη εξαίρεση, σε όλο το υπόλοιπο τραπέζι χρησιμοποιήθηκε κερασιά.

Έτοιμα και τα συρτάρια.

Τοποθετήθηκαν και τα δύο στοπ των συρταριών.

Τελικό στάδιο. Τοποθετήθηκε η επάνω επιφάνεια.

Kορμπούλες. Σε κάθε πόδι τοποθετήθηκαν δύο.

Χειρολαβές για τα συρτάρια. Σύρμα μπρούτζου 0.9 mm

Τα συρτάρια έχουν τώρα χειρολαβές.

Έτοιμο το τραπέζι. Για να αναδείξει τα χρώματά του, το πέρασα με βούτυρο για ξύλο, δηλαδή μείγμα κεριού μέλισσας με παραφινέλαιο.

Ο πρωταρχικός σκοπός αυτών των τραπεζιών ήταν η συγγραφή και η μελέτη. Γι’ αυτό το ύψος ήταν κυρίως αυτό ενός τυπικού γραφείου – όχι περισσότερο από 80 εκατοστά. Μπορεί να είναι εξοπλισμένο με συρτάρια κάτω από την επάνω επιφάνεια, για να παρέχει τη δυνατότητα αποθήκευσης μικρών αντικείμενων.

Τα περισσότερα από αυτά είχαν οβάλ ή ορθογώνιο σχήμα. Το πιο διαδεδομένο υλικό ήταν το ξύλο. Το μαόνι, η βελανιδιά και άλλα σκληρά ξύλα προτιμήθηκαν περισσότερο. Ορισμένα έχουν ακόμη και δερμάτινο κάλυμμα γραφής.

Το όνομα που δίνεται στο τραπέζι μπορεί να εξαρτάται από το στυλ με το οποίο γίνεται. Αν το στυλ είναι Art Nouveau ή Louis XVI, θα είναι γνωστό ως «bureau plat». Γιατί όμως αναφέρεται σαν τραπέζι βιβλιοθήκης; Στα περισσότερα σπίτια, το τραπέζι χρησιμοποιήθηκε στη βιβλιοθήκη ή στο γραφείο όπου ο κύριος του σπιτιού έκανε τις συναλλαγές του και κρατούσε τα βιβλία του. Δεδομένου διαφόρων ειδών τραπέζια χρησιμοποιούνταν στη βιβλιοθήκη του σπιτιού, ο όρος «τραπέζι βιβλιοθήκης» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αναφέρεται σε πολλά από αυτά.

Το συγκεκριμένο τραπέζι είναι ένα κλασικό τραπέζι βιβλιοθήκης του Gustav Stickley, με αριθμό καταλόγου 616, των αρχών του 20ου αιώνα. Το 1910 είχε αρχική τιμή καταλόγου 42,00 $.

Ο Gustav Stickley (9 Μαρτίου 1858 – 21 Απριλίου 1942) ήταν Αμερικανός κατασκευαστής επίπλων, ηγετική μορφή στον σχεδιασμό, εκδότης και ηγετική φωνή στο κίνημα των Αμερικανικών Τεχνών και Χειροτεχνίας (Arts and Crafts movement). Η σχεδιαστική φιλοσοφία του Stickley άσκησε μεγάλη επιρροή στην Αμερικανική αρχιτεκτονική των Αμερικανών τεχνιτών.

Τα έπιπλα του Stickley αντανακλούσαν τα ιδανικά του για την απλότητα, την ειλικρίνεια στην κατασκευή και την αλήθεια στα υλικά. Οι χωρίς στολίδια απλές επιφάνειες ζωντάνευαν με την προσεκτική εφαρμογή χρωστικών ουσιών για να μην επισκιάσουν τους κόκκους του ξύλου. Οι συνδέσεις των κουφωμάτων των ξύλων μεταξύ τους ήταν φανερές για να τονίσουν τις δομικές ιδιότητες των έργων. Το σφυρήλατο μεταλλικό υλικό, από θωρακισμένο γυαλισμένο σίδηρο ή πατιναρισμένο χαλκό, τόνιζε τις χειροποίητες ιδιότητες των επίπλων που κατασκευάζονταν χρησιμοποιώντας και τεχνικές στο χέρι και σύγχρονα μηχανήματα επεξεργασίας ξύλου στο εργοστάσιο Stickley’s Eastwood, στις Συρακούσες της Νέα Υόρκης. Βαμμένο δέρμα, καμβάς, πετσέτα και άλλα υλικά ταπετσαρίας συμπλήρωναν τα σχέδια.

Η συγκεκριμένη κατασκευή έγινε σε κλίμακα 1:10 Και χρησιμοποίησα ξύλο κερασιάς. Τα σχέδια και τις διαστάσεις τα βρήκα στο woodarchivist.com