Ζελατίνη

Διαφανές μέσο στο οποίο αιωρούνται τα φωτοευαίσθητα αλογονίδια του αργύρου και επικαλύπτεται πάνω στη βάση του φιλμ ή του φωτογραφικού χαρτιού.

Η Διαδικασία ζελατίνης, που ονομάζεται επίσης διαδικασία ξηρής πλάκας ζελατίνης, είναι φωτογραφική διαδικασία κατά την οποία η ζελατίνη χρησιμοποιείται ως φορέας διασποράς για τα ευαίσθητα στο φως άλατα αργύρου. Η διαδικασία, που εισήχθη το 1880 περίπου, αντικατέστησε τη διαδικασία υγρής συσσωμάτωσης, στην οποία ένα υγρό αρνητικό παραγόταν από ένα διάλυμα νιτροκυτταρίνης (κολλώδιο) εφαρμοσμένο σε μια γυάλινη πλάκα αμέσως πριν από την έκθεση. Αυτή η χημική επεξεργασία απαιτούσε την παρουσία ενός σκοτεινού δωματίου όπου έπρεπε να φτιαχτεί μια φωτογραφία.

Η ανάπτυξη της διαδικασίας στην οποία ένα φωτοευαίσθητο γαλάκτωμα ζελατίνης θα μπορούσε να στεγνώσει στην πλάκα και να αποθηκευτεί προστατευμένο από το φως για μήνες πριν από τη χρήση, έφερε επανάσταση στον κόσμο της φωτογραφίας. Η ζελατίνη εξακολουθεί να είναι το τυπικό μέσο δέσμευσης κρυστάλλων αλογονιδίου αργύρου που χρησιμοποιούνται σε συνηθισμένα φωτογραφικά φιλμ.

Η ζελατίνη χρησιμοποιείται επίσης στην κατασκευή φίλτρων.

Πηγή

• Το Βιβλίο της Έγχρωμης Φωτογραφίας Adrian Bailey & Adrian Holloway Εκδόσεις Σ.Μωρεσόπουλος & Σια ΕΠΕ
• Britannica, The Editors of Encyclopaedia. "Gelatin process". Encyclopedia Britannica