ΤΑ ΠΕΡΙ ΚΟΚΤΕΙΛ

1 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΚΤΕΙΛ (ιστορική αναδρομή)

Ποτά παρόμοια με τα κοκτέιλ πρωτοεμφανίστηκαν γύρω στον 16ο αιώνα, αλλά κοκτέιλ, όπως τα γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε σήμερα τον όρο, πρωτοεμφανίστηκαν από τους Αμερικανούς μπάρμεν στη δεκαετία του 1920.

Ο λόγος που έκανε τα κοκτέιλ να έχουν μεγάλη εξάπλωση εκείνη την εποχή ήταν η ποτοαπαγόρευση, όπου η παραγωγή και κατανάλωση αλκοόλ ήταν παράνομη. Τα αλκοολούχα ποτά λοιπόν ήταν αμφιβόλου ποιότητας και φυσικά είχαν και την ανάλογη γεύση με την ποιότητα τους. Οπότε, οι μπάρμεν πάντα εφευρετικοί, άρχισαν να αναμιγνύουν τα αλκοολούχα ποτά με χυμούς φρούτων και άλλα μυρωδικά για να τα κάνουν πιο εύγευστα. Με την πάροδο του χρόνου τα κοκτέιλ χάσανε την δημοτικότητά τους σε πολλά μέρη με εξαίρεση τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα τελευταία χρόνια εντούτοις, το κοκτέιλ ξανακέρδισε έδαφος στις προτιμήσεις του κόσμου, ειδικά στην νότια Ευρώπη και άλλα μέρη με μεγάλη συγκέντρωση τουριστών.

2 ΑΠΟ ΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝΤΑΙ (Τα βασικά συστατικά)

Τα κοκτέιλ συνήθως αποτελούνται από τρεις διαφορετικές κλάσεις συστατικών. Η πρώτη, η βάση, είναι συνηθέστερα κάποιο δυνατό αλκοολούχο ποτό, όπως η βότκα, το ουίσκι, ή η τεκίλα. Καμιά φορά όπως κάνουμε με τα πάντς, σαν βάση χρησιμοποιούμε κάποιο κρασί. Η δεύτερη κλάση είναι το κυρίως μυρωδικό, που έχει σαν σκοπό να αναδείξει το άρωμα της βάσης αλλά και να της αλλάξει τη γεύση. Τέτοια συστατικά είναι τα Βερμούτ, διάφοροι χυμοί φρούτων κρασί, ή ακόμη κρέμα ή αυγό. Η τρίτη κλάση, κι αυτό μυρωδικό, προστίθεται για να βελτιώσει την γεύση της βάσης και συχνά προσθέτει χρώμα στο κοκτέιλ. Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται η γρεναδίνη, το μπλε κιουρασώ και άλλα. Τα περισσότερα κοκτέιλ διακοσμούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπως με φέτες φρούτων, φλούδες από πορτοκάλι, κερασάκια κλπ.

3 Ο ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ

Υπάρχουν πολυποίκιλα εξαρτήματα για την παρασκευή των κοκτέιλ. Μερικά από αυτά είναι χρήσιμα, μερικά είναι οπωσδήποτε όμορφα να έχεις, άλλα όμως εν τέλει και χωρίς κουβέντα άχρηστα. Εξαρτάται από την προσωπική εκτίμηση του καθενός ποιος πρέπει να είναι ο εξοπλισμός για την παρασκευή των κοκτέιλ, όμως ορισμένα εξαρτήματα είναι βασικά.

3.1 Το σέϊκερ

Αρχείο:Shakers.gif

Το πρώτο από τα βασικά είναι το σέϊκερ. Υπάρχουν δυο βασικοί τύποι: Το ευρωπαϊκού τύπου σέϊκερ είναι συνήθως μεταλλικό, ή γυάλινο με μεταλλικό σκέπασμα. Είναι βασικά ένα δοχείο χωρητικότητας μισού λίτρου όπου το πάνω μέρος εφαρμόζει κλείνοντας ερμητικά το δοχείο. Το πάνω μέρος διαθέτει ένα ενσωματωμένο σουρωτήρι με καπάκι, που και αυτό με τη σειρά του κλείνει ερμητικά. Από αυτό το άνοιγμα (σουρωτήρι) σερβίρουμε το ποτό. Το αμερικανικού τύπου σέϊκερ, αποτελείται βασικά από δύο κώνους, περίπου ιδίων διαστάσεων. Ο ένας συνήθως είναι γυάλινος και ο άλλος μεταλλικός. Αυτοί οι δύο κώνοι κρατιόνται μαζί, σχηματίζοντας ένα δοχείο, μέσα στο οποίο αναδεύεται το κοκτέιλ. Το σερβίρισμα γίνεται από έναν από τους δύο κώνους. Αυτού του τύπου σέϊκερ, δεν διαθέτουν ενσωματωμένο σουρωτήρι, γι' αυτό σε αυτή την περίπτωση σίγουρα θα χρειαστούμε ένα σουρωτήρι στο μπαρ μας.

3.2 Η μεζούρα (jigger)

Απαραίτητες είναι επίσης οι μεζούρες, γνωστές και σαν "τζιγκερς" (jiggers). Οι μεζούρες συνήθως είναι μεταλλικές, αλλά και οι γυάλινες δεν είναι σπάνιες. Η χωρητικότητα τους ποικίλει από περιοχή σε περιοχή, το σύνηθες είναι η μεζούρα να χωρά 30ml.

3.3 Λοιπός εξοπλισμός

Επιπρόσθετα, καλό είναι να έχει κανείς τα παρακάτω: παγοθήκη, κανάτες, ένα ηλεκτρικό μπλέντερ, μπολ, κλπ. Εκ των ουκ άνευ, φυσικά είναι τα μαχαίρια, ξύλο κοπής, τιρμπουσόν, κλπ. Στα αναλώσιμα συγκαταλέγονται οι αναδευτήρες, τα καλαμάκια, οι οδοντογλυφίδες, οι χαρτοπετσέτες, και οι λινές πετσέτες.

3.4 Τα ποτήρια

Υπάρχουν τέσσερις βασικοί τύποι ποτηριών.

3.4.1 TUMBLERS

Τα "tumblers" είναι ποτήρια κοντά με μεγάλη σχετικά βάση, με ίσιες ή ελαφρά κεκλιμένες πλευρές. Η περιεκτικότητα τους ανέρχεται στα 125ml και χρησιμοποιούνται για οινοπνευματώδη με πάγο, χυμούς φρούτων, ή short drinks.

3.4.2 HIGHBALLS

Τα "highballs" είναι ποτήρια μεσαίου εύρους, ψηλά, με ίσιες ή ελαφρά κεκλιμένες πλευρές. Η περιεκτικότητά τους ανέρχεται στα 200 με 300ml και χρησιμοποιούνται για long drinks με πάγο.

3.4.3 ΠΟΤΗΡΙΑ ΣΑΜΠΑΝΙΑΣ

Στα ποτήρια της σαμπάνιας έχουμε δυο ποικιλίες: τις "φλογέρες", ποτήρια ψηλά και στενά με πόδι. Η περιεκτικότητά τους ανέρχεται στα 150ml.

Η δεύτερη ποικιλία καλείται "δίσκος". Είναι ποτήρι με πόδι, αλλά με ευρύ άνοιγμα και χαμηλό. Εξ αιτίας αυτού, η σαμπάνια σε αυτό το ποτήρι χάνει γρήγορα το ανθρακικό της, γι' αυτό και δεν είναι δημοφιλές. Παρ' όλα αυτά χρησιμοποιείται ακόμη, και μάλιστα ορισμένα κοκτέιλ σερβίρονται αποκλειστικά σε αυτό το ποτήρι, όπως π.χ. η "Μαργαρίτα".

3.4.4 COCKTAIL GLASS

Τέταρτη κατηγορία έχουμε τα περίφημα ποτήρια του κοκτέιλ "cocktail glass". Είναι ποτήρια με πόδι, με επικλινείς πλευρές, έχει το σχήμα του "Υ" όταν το κοιτάς από το πλάι. Το κλασσικό ποτήρι του κοκτέιλ έχει περιεκτικότητα 90ml και συνίσταται για μικρά και δυνατά ποτά.

3.4.5 ΕΙΔΙΚΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΠΟΤΗΡΙΑ

Πέρα από αυτές τις κατηγόριες ποτηριών, ορισμένα ποτά όπως η Πίνα Κολάδα, σερβίρονται σε ειδικά ποτήρια. Στα αλήθεια δεν σας χρειάζονται τέτοιου είδους ποτήρια, εκτός και αν θέλετε να ασχοληθείτε στα σοβαρά με το μπαρ. Χρησιμοποιήστε λοιπόν τα ποτήρια που διαθέτετε. Υπάρχουν κι άλλα ποτήρια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάλλιστα σε κοκτέιλ. Χρησιμοποιήστε την φαντασία σας, αλλά να θυμάστε ότι το πλαστικό (ποτήρια, σέϊκερ, καράφες κλπ) δεν πρέπει να το χρησιμοποιείτε στα κοκτέιλ, επειδή θα κάνει τα ποτά σας να έχουν την γεύση του πλαστικού. Ένα κοκτέιλ πρέπει να έχει ευχάριστη και τονωτική γεύση, και όχι την γεύση του πλαστικού.

4 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΚΤΕΙΛ

Υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι παρασκευής των κοκτέιλ. Όπως ποικίλουν τα συστατικά, έτσι ποικίλουν και οι τρόποι. Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι είναι οι ακόλουθοι:

4.1 Έντονη ανάδευση στο σέϊκερ

Πρώτα γεμίζουμε το σέϊκερ στα τρία τέταρτα με πάγο, κατά προτίμηση κύβους, επειδή ο θρυμματισμένος πάγος έχει την τάση να λειώνει και να αραιώνει το ποτό. Τα υλικά ρίχνονται μετά πάνω στον πάγο, με σειρά αλκοολικού βαθμού (πρώτα τα δυνατά). Όταν χτυπάμε ένα κοκτέιλ στο σέϊκερ, το χτυπάμε δυνατά κρατώντας με τα δύο χέρια, το ένα στο επάνω μέρος και με το άλλο υποβαστάζουμε την βάση. Όταν αρχίσει να "ιδρώνει" το σέϊκερ από έξω, το ποτό μας είναι ικανοποιητικά κρύο, και πρέπει να το σερβίρουμε αμέσως. Γενικά, με αυτή την μέθοδο, τα κοκτέιλ είναι κρύα, αλλά και "θολά".

4.2 Ανάδευση στο χέρι

Το κοκτέιλ αναδεύεται με μεταλλική ή γυάλινη ράβδο μέσα σε στο σχετικό δοχείο ανάδευσης κοκτέιλ (mixing glass), πριν αυτό σερβιριστεί στο ποτήρι. Όπως ακριβώς με την παραπάνω μέθοδο, δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε θρυμματισμένο πάγο και το ίδρωμα του δοχείου δηλώνει ότι το ποτό μας είναι έτοιμο.

4.3 Μηχανική ανάδευση

Ένα ηλεκτρικό μπλέντερ χρησιμοποιείται για το ανακάτεμα χυμούς φρούτων, αλκοόλ, φρούτα κλπ. Αυτή η μέθοδος είναι ιδανική όταν πρέπει να ανακατέψουμε συστατικά πού δεν θα μπορούσαν να ανακατευθούν διαφορετικά. Ανακατεύουμε μέχρι να πετύχουμε την επιθυμητή πυκνότητα και υφή. Εάν η συνταγή απαιτεί πάγο, τον προσθέτουμε στο τέλος για να αποφύγουμε το νέρωμα του κοκτέιλ. Αυτή η μέθοδος έχει αμφισβητηθεί πολύ και γενικά να αποφεύγουμε το ανακάτεμα, εκτός εάν το απαιτεί η συνταγή.

4.4 Το χτίσιμο

Με αυτή την μέθοδο, τα συστατικά χύνονται απευθείας στο ποτήρι που θα το σερβίρουμε. Συνήθως τα ποτά "επιπλέουν" το ένα πάνω στο άλλο, σε άλλες περιπτώσεις βάζουμε στο ποτήρι και ένα μικρό αναδευτήρα, επιτρέποντας έτσι στα ποτά να ανακατευθούν.

4.5 Η διακόσμηση του κοκτέιλ

Σχεδόν όλα τα κοκτέιλ διακοσμούνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συνηθέστερα με κάποιο είδος φρούτου. Αλλά άσχετα με την διακόσμηση, οι οδοντογλυφίδες είναι σχεδόν πάντα απαραίτητες. Οι οδοντογλυφίδες είναι είτε ξύλινες, είτε πλαστικές. Οι ξύλινες είναι οι πιο δημοφιλείς, αλλά είναι μίας χρήσεως. Οι πλαστικές ωστόσο, θέλουν προσοχή στη χρήση, επειδή πρώτα μπορεί να προσδώσουν μια "πλαστική" όψη στο ποτό μας, και μετά όταν θέλουμε να τις ξαναχρησιμοποιήσουμε, πρέπει να πλένονται καλά με βραστό νερό. Οι οδοντογλυφίδες χρησιμοποιούνται για να δημιουργούμε διάφορα σχέδια με κομμάτια φρούτων, κερασάκια κλπ.

Εξίσου σημαντικά είναι και τα καλαμάκια, που συνήθως χρησιμοποιούνται στα σωληνωτά ποτήρια. Ευνόητο είναι ότι δεν μπορούμε να ξαναχρησιμοποιήσουμε τα καλαμάκια.

Κλασσικό συστατικό διακόσμησης είναι τα μαρασκίνο κερασάκια. Χρησιμοποιούνται σχεδόν παντού, και τώρα πλέον διατίθενται σε πράσινο κίτρινο και μπλε χρώμα. Επίσης χρησιμοποιούνται φέτες από εσπεριδοειδή και άλλα φρούτα καθώς και μέντα.

Μία άλλη γνωστή μέθοδος είναι το "χιόνισμα" (frosting). Με αυτή τη μέθοδο αλείφουμε με ζάχαρη, αλάτι, κακάο τα χείλη των ποτηριών. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το πετύχουμε αυτό. Ο πιο γνωστός είναι να τρίβουμε τα χείλη του ποτηριού πρώτα με λεμόνι ή πορτοκάλι και στη συνέχεια να ρίχνουμε επάνω τη σκόνη της αρεσκείας μας. Αντί λεμονιού, κάποιες συνταγές προτείνουν τη χρήση αυγού.

5 Πηγή

διάφορα ξενόγλωσσα κείμενα από το διαδίκτυο