Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «ΤΖΙΝ & ΤΟΝΙΚ»
Admin (συζήτηση | συνεισφορές) (Νέα σελίδα με '<p>Ενώ το βρετανικό τζιν είναι το πλέον καθιερωμένο στην συνείδηση των καταναλωτών διεθνώς,...') |
Admin (συζήτηση | συνεισφορές) μ (→Πηγή) |
||
| (Μία ενδιάμεση αναθεώρηση από τον ίδιο χρήστη δεν εμφανίζεται) | |||
| Γραμμή 3: | Γραμμή 3: | ||
<p>Το καλό ήταν ότι αυτή η πρακτική έφερνε αποτελέσματα. Το κακό ήταν ότι το κινίνο είναι αφόρητα πικρό. Η λύση ήταν να ανακατέψουν το κινίνο με χυμό από λάϊμ ή λεμόνι, μαζί με λίγη ζάχαρη, και σύντομα ο συνδυασμός αυτός ονομάστηκε "Indian Tonic water". </p> | <p>Το καλό ήταν ότι αυτή η πρακτική έφερνε αποτελέσματα. Το κακό ήταν ότι το κινίνο είναι αφόρητα πικρό. Η λύση ήταν να ανακατέψουν το κινίνο με χυμό από λάϊμ ή λεμόνι, μαζί με λίγη ζάχαρη, και σύντομα ο συνδυασμός αυτός ονομάστηκε "Indian Tonic water". </p> | ||
<p>Η ενίσχυσή του με τζιν γρήγορα έγινε ρουτίνα, και όταν πλέον από το 1870 το τόνικ άρχισε να παράγεται βιομηχανικά, το τζιν με τόνικ πανεύκολα κατέκτησε τον κόσμο. </p> | <p>Η ενίσχυσή του με τζιν γρήγορα έγινε ρουτίνα, και όταν πλέον από το 1870 το τόνικ άρχισε να παράγεται βιομηχανικά, το τζιν με τόνικ πανεύκολα κατέκτησε τον κόσμο. </p> | ||
==Πηγή== | ===Πηγή=== | ||
διάφορα κείμενα από το διαδίκτυο | διάφορα κείμενα από το διαδίκτυο | ||
[[category:οινολογία]] | [[category:οινολογία]] | ||
Τελευταία αναθεώρηση της 17:05, 17 Σεπτεμβρίου 2016
Ενώ το βρετανικό τζιν είναι το πλέον καθιερωμένο στην συνείδηση των καταναλωτών διεθνώς, η μεγαλύτερη αγορά τζιν είναι στις ΗΠΑ ακολουθούμενη από την Ισπανία, όπου και παράγονται αρκετές εγχώριες ετικέτες του ποτού αυτού. Παρ' όλα αυτά, ένας βρετανικός συνδυασμός είναι ο λόγος της μεγάλης κατανάλωσης του τζιν: το τζιν με τόνικ, ή όπως ευρύτατα αναφέρεται σε όλα τα μπαρ του κόσμου με την σύντμηση G&T.
Είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση ενός ποτού, που ξεκίνησε την καριέρα του σαν ιατρική πρακτική. Κατά τη διάρκεια του 19 ου αιώνα, όσοι ζούσαν ή ταξίδευαν στις αποικίες, συνήθιζαν να παίρνουν κινίνο για να προστατευθούν από την ελονοσία και τους πυρετούς των τροπικών.
Το καλό ήταν ότι αυτή η πρακτική έφερνε αποτελέσματα. Το κακό ήταν ότι το κινίνο είναι αφόρητα πικρό. Η λύση ήταν να ανακατέψουν το κινίνο με χυμό από λάϊμ ή λεμόνι, μαζί με λίγη ζάχαρη, και σύντομα ο συνδυασμός αυτός ονομάστηκε "Indian Tonic water".
Η ενίσχυσή του με τζιν γρήγορα έγινε ρουτίνα, και όταν πλέον από το 1870 το τόνικ άρχισε να παράγεται βιομηχανικά, το τζιν με τόνικ πανεύκολα κατέκτησε τον κόσμο.
Πηγή
διάφορα κείμενα από το διαδίκτυο
